(عکس تزئینی است)
«خود-حکومتی» یا Self-Government ویژگی است که چنانچه مردم یک جامعه آن فراگرفته و به آن عمل کنند، می توان انتظار نتایجی خیره کننده از آن جامعه داشت. شاید برای شما جالب باشد که کلیدواژه اکثر روسای جمهور کشور آمریکا، همین عبارت است! و همیشه مردم را دعوت به یادگیری و رعایت این خصیصه می کنند.
شانزدهمین رئیس جمهور آمریکا، Abraham Lincoln، احتمالاً جز اولین کسانی بود که در این کشور این رویکرد را پیشنهاد و اجرایی کرد.
سی و یکمین رئیس جمهور آمریکا، Herbert Hoover در بخشی از سخنرانی خود در 22 اکتبر 1928، اشاره می کند که در طول 150 سال گذشته بنای اداره کشور براساس خودحکومتی و حمایت از تشکل های اجتماعی بوده است.
و حالا در سال 2015 چهل و چهارمین رئیس جمهور آمریکا، Barack Obama نیز در سخنرانی خود در 7 مارچ 2015، تاکید می کند تجربه خود-حکومتی برای مردمان کشورش کار و هدف ایجاد می کند.
1- شاید یکی از دلایل انتخاب کشور آمریکا برای طرح این موضوع با توجه به بررسی که داشتم، تاکید اکثر روسای جمهور این کشور بر موضوع خود-حکومتی و البته رتبه اقتصادی آن در سطح جهان است. شاید برای شما جالب باشد که حدود 21 درصد از درآمد کل جهان به کشور آمریکا اختصاص دارد و درآمد این کشور نزدیک به 2 برابر کشور چین است.
2- اما مردمان یک کشور چگونه به ویژگی خود-حکومتی نزدیک می شوند؟
الف- افراد خود-حکومتی در یک جامعه کدهای اخلاقی را رعایت می کنند و به آن احترام می گذارند. شاید سوگندنامه بقراط در جامعه پزشکی مثال خوبی از این کدها باشد.
ب- در جوامعی که مردمان خود-حکومتی زندگی می کنند، فرایندی قوی، قاطع به شکایات و اختلافات احتمالی افراد جامعه رسیدگی می کند.
ج- در جوامع و سازمان هایی که مردمان خود-حکومتی دارند، همه مردم در رای گیری مشارکت می کنند و بهترین و مناسب ترین افراد را انتخاب می کنند.(بنابراین عدم مشارکت در رای گیری ها، در تضاد کامل با خود-حکومتی است)
د- در جامعه هایی که خود-حکومتی حاکم است، علاوه بر حمایت کامل از سازمان های مردم نهاد(NGO ها)، نظارت و کنترل مناسبی وجود دارد.
ه- مردمان خود-حکومتی مسئولیت کار خود را می پذیرند.
و- خود-حکومتی ها برای رسیدن به ثروت سخت کار و تلاش می کنند و می دانند کار برنامه ریزی شده و درست آنها را به نتیجه می رساند.
خداوند سبحان چه زیبا فرموده است:
«انّ الله لا یُغیِّرُ ما بقوم حتّی یغیّرو ما بانفسهم» خداوند سرنوشت هیچ قومی و «ملّتی» را تغییر نمی دهد مگر آنكه آنها خود تغییر دهند. آیه مبارکه 11-سوره رعد
به گمان من
خودحکومتی یعنی: به جای آنکه بیش از 80درصد مردم در انتظار 44500 تومان یارانه نقدی بنشینند، کسب و کار ایجاد کنند و تولید ثروت کنند.
خود حکومتی یعنی: به جای آنکه ساعت کار مفید در روز فقط 22 دقیقه باشد، افراد حداقل 7 ساعت کار مفید داشته باشند.
خود حکومتی یعنی: به جای غرزدن و انتظار داشتن از یک ناجی مثل دولت، برای داشتن زندگی بهتر خود برنامه ریزی و تلاش بی وقفه داشته باشیم.
شاید اولین گام برای بهبود و توسعه در کشور و جهش های بزرگ، توجه به همین رویکرد باشد و گمان می کنم نیاز است همه مهارت های این ویژگی را به خوبی بیاموزیم و بدان عمل کنیم
جایی می خواندم زبان موسیقی، ابزاری برای بیان خرده فرهنگ ها و مسایل اجتماعی است. (+). اما جالب این است که در پارکی که در نزدیکی ما است هر روز پیرمردی ویلن زن، سال ها است می نوازد.این پیرمرد طی چندسال گذشته هر روز غمناک تر می نواخت به طوریکه وقتی به چهره مردمانی که به پارک آمده بودند دقت می کردی، گویی دنیا به آخر رسیده است.
اما این پیرمرد چند روزی است کوک ساز خود را به طور کامل عوض کرده است. در نوای ساز او امید و امیدواری شنیده می شود.
حتما شما نیز این موضوع را تجربه کرده اید که این روزها موسیقی اینگونه افراد در مکان های عمومی بسیار شادتر و امیدوارتر کننده تر است.
شاید این موضوع نشان می دهد که سطح امید مردم بسیار افزایش یافته است. امیدی که از آن یاد شد، سرمایه عظیمی است می تواند بستری برای جهش و رشد جامعه در ابعاد مختلف باشد.
وظیفه هریک از ما است امید را در آحاد مردم زنده نگاه داریم.
پی نوشت 1: امروز در یکی از بیلبردهای شهری دیدم که درشت نوشته بود :«مگر می شود زندگی مرا به هم ریخته آفریده باشد، خداوند دانه های انار!»، به این فکر می کردم که این بدیهی است خداوند بزرگ زندگی ما را به هم ریخته نمی آفریند، اما یادمان نرود زندگی به هم ریخته این روزهای بسیاری از مردمان ما محصول سوء مدیریت و بی تدبیری چند سال اخیر مدیران است.
پی نوشت2(کاملاً بی ربط!): طی چند روز گذشته در اخبار خواندم که طی اقدامی ارزشمند تعداد 153 نفر از اراذل و اوباش دستگیر شدند. این اقدام بطور یقین ارزش آفرین است. اما مرا به یاد آب پاشی پاییز 92 آسمان تهران انداخت، چرا که هرگز آسمان آن روزها آبی نشد. من گمان می کنم جای پیمایش ها و پژوهش های عمیق اجتماعی و البته پس از آن تعریف اقدامات اصلاحی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بسیار خالی است. تا یادم نرفته بگویم که طی چند روز گذشته که مجالی برای نوشتن دست نداد، نزدیک بود دو تن از این اراذل و اوباش محترم طی اقدامی هماهنگ، بنده را به عالم باقی اعزام کنند! که لطف خدا شامل حال من بود.
اما من غصه خوردم که چرا در کشور ما و میان مردمان نازنین من، افرادی نان حلال نخورده اند و بر سر سفره پدر و مادر ننشسته اند.
من اطمینان دارم، هر روز بهتر می شویم اگر روحیه و امید داشته باشیم...
